Kadınım

satır aralarında sus işareti

ben asmadım

nihavent şarkılarla işli

bu demir perdeleri

güneşe karşı

köle tacirleri

sürüdü bedenimi

esir pazarlarında

sofralar süsledim zindancılarıma

oğullar verdim fırtınaya

saçlarımla taşıdım medeniyetleri

kanlı bir lekeden ibarettim

kimine göre

kimine göre

aşiretler tarihinde

bey ana

dumanlı adamlar inerdi geceme

aşkları mühürlü

gün oldu mezarımı

ellerimle kazdım

yıkayıp akladım

öte yarımı

kardım, borandım

yalnızdım

açlığın tenini duydum

kara gecede

korkunun cesaretini

bir kalemim vardı

yazdım!

Ruhan Mavruk

(Dünyaya Başkaldırıyoruz, 4. sayı)