Delilikler Tanrısı / Tanrıçası

Ben miyim akıllara durgunluk veren delilikler tanrısı/tanrıçası! Gecenin yığıntısı gibi üzerimi örten karanlık.. Sesinde çatallaşan ürpertilerin, rüzgârla kavgasına tanıklık ederken Meçhul kavgaların mağduru olan sessizlik... Geminin içindeyim Adı sessizlik olan geminin! İmgelerimde sonsuz bir okyanus Dümeni avuçlarımda. Gözüm tanıksız yalnızlıklarda... Güneş çizgide kaybolmadan Kırdım dümeni ufukta dolanan tanrıya... Koşulları vahşet olan dünya! Eyy dünya! Onlar değil miydi haksızlığı yasal kılanlar Kindar mevzilerin siperinde öfkeyi büyütenler! İnsana insanca bakmak yerine, Körüklemek için hınçla nefreti bilemeye koşanlar! Onlar değilmiydi kardeşi kardeşe kırdıranlar! Mevsimlerin döngüsünde yaşamadan kayboldum. Çocukların korkularında, korkulu düşler yakama yapıştı... Dilim lâl Yüreğim suskun Ülkem kahır deryası... Türkülerimde ağlayan dizeler... Mutluluğun ecelini büyüttük ellerimizde Mutsuzluk ayaklarımızdan sürükledi! Direndik! Deliler dünyasına saldırdık umutla! Tanrı olduk! Tanrıçalar olduk! Umutları parçalayan insani varsıllığın içinden çıkmak adına... Süheyla Güney Avcı

(DB dergisinin 4. sayısından alınmıştır)