Gölgemde Yok Edilen Bir Çocuk Var..

Çocukluğumu çaldılar. Öncesi yok hatırlamıyorum, sonrasında da o çocuk öldü zaten. Sonra hiç fark etmeden yalandan bir çocuk yerleştirdim yüreğime... Her şeye rağmen sanki dünya güzelmiş gibi, gençliğimi bir tiyatro sahnesine savurup yaşamaya çalıştım. Kaçtım, gezdim, dolaştım, keşfettim, öğrendim, öğrettim, hissettim.. Hatta bir ara başarıyormuş gibi de oldum gerçekten... Ne yalan söyleyeyim dünyayı da kurtarmaya çalıştım. Daha doğrusu kurtulabilir diye de sandım.. Tabi ki yanılmışım. En azından birkaç değere tutunup yaşam'a, yaşamaya sarıldım, ipler ellerimde. Sonra tüm 'gibiler' elime yüzüme bulaştı, bomba gibi kafamın tam ortasında patladı. Küçüklüğümü yaşamadan büyümek zorunda kaldım. Yaşatmadılar. Yaşayamadım. Ne önce ne de sonra.. Sonra büyüdüm sandım yine küçüldüm. Tekrar büyümeye çalıştım tekrar düştüm. Düştüm küçüldüm, küçüldüm düştüm. Sonra hiç çalışmadığım yerlerden vuruldum. Yapmaz, yapamaz diye düşündüklerim küçücük etti beni. Belki de en sevdiklerim, yada öyle zannettiklerim.. Ağır geldim tabi onlara... Yada ben öyle sandım, yada ben izin verdim.. Güçlüymüşüm, yok saydılar. Güçsüzmüşüm, dışladılar. Yada tam tersi... Sonra tuttuğum, tutunduğum bütün dallar birbirine karıştı, nereden tutsam tüm ipler ellerimde kaldı. Sonra evrenin sırlarını çözmeye çalışarak iyileşmeye çalıştım. Doğru yolda olduğuma da inandım, gerçekten hissettim, tam anladım bu sefer derken yine bir yerlere çakılıp kaldım.. Duvarlar sert, duvarlar kalın, yalın, kan içinde... Hepsi sevgisizlikten, bencillikten, vicdansızlıktan. Hepsi güç gösterişi... Kim kimden iyi, kim kimden daha çok, kim kimden üstün, falan filan... Üstün olduğunu hissederlerse ezerler seni haberin olsun. Üstün olduğundan da değil ha, kendilerini alçakta hissettikleri için... Hissetmemeleri için de gizliden kendi kendini düşürdüğün.. Kendi kendini düşündüğün durumlara bak hele.. Acı çekmesinler diye.. Hepsi acı çekmesinler, acı çekmeyeyim diye.. Olmadı, yine olmadı.. Çırpınışlarım da, ızdıraplarım da, gözyaşlarım da kısır kaldı. Gizlice yüreğimde büyüttüğüm o hayali çocuğu günlerce hüngür hüngür ağlatarak kendi nefesimde boğuldum. Duymadılar, duyamadılar, duyuramadım.. Şimdi ise herşey bomboş geliyor bana. Koca bir boşluk içinde yaşatmaya çalıştığım o hayalet çocuğu, kendi ellerimle o yaşatılmamış çocukluğumda boğmaya çalışıyorum... Dünyalı Ela 25.01.2020